Rumień wędrujący

Źródło zdjęcia: http://pl.wikipedia.org/wiki/Rumień_wędrujacy

Borelioza jest groźną chorobą, przenoszoną głównie przez kleszcze. Co roku w Polsce choroba ta dotyka blisko 4 tysiące osób, ugryzionych przez kleszcza przenoszącego krętki Borelia. Borelioza jest groźna dla naszego zdrowia (a nawet życia!), stąd warto wiedzieć, jak ją poprawnie zdiagnozować i leczyć. W zasadzie jedyną jednoznaczną oznaką boreliozy wydaje się być tzw. rumień wędrujący.

Czym jest rumień wędrujący?

Rumieniem wędrującym nazywa się znamię na skórze, mające zazwyczaj kolor czerwony i pojawiające się w okolicy miejsca, w którym nastąpiło ugryzienie kleszcza. Znamię to często ma kształt okręgów, a ich średnica wynosi często ponad 5 centymetrów. Mogą się one tworzyć koncentrycznie. W miejscu pojawienia się rumienia wędrującego pacjent często może odczuwać swędzenie lub pieczenie skóry. Zdarza się, że pojawiają się też bóle mięśni czy stawów. Często bardzo trudno zdiagnozować rumień, bowiem charakteryzuje się on tym, że zmiany na skórze mają charakter zanikający i nawracający, stąd trudno czasem dostrzec i powiązać jego występowanie z ugryzieniem przez zakażonego kleszcza.

Borelioza

Borelioza jest chorobą zakaźną, która najczęściej przekazują ludziom kleszcze, będące nosicielami krętków Borelii. Do najpoważniejszych symptomów, które mogą wskazywać na boreliozę, jest pojawienie się rumienia wędrującego w miejscu ukąszenia kleszcza. Ponadto chory może odczuwać także grypopodobne objawy, szczególnie w chwili nasilenia się rumienia. Do objawów tych należą:

• bóle mięśni i stawów;
• kłopoty z układem nerwowym i sercem;
• okresowe niedowłady ciała i zaburzenia czucia;
• zmęczenie;
• kłopoty z pamięcią.

Niejednokrotnie objawy te są mylone z innymi stanami chorobowymi, np. z grypą. Jednakże jeśli pojawiły się w niewielkim odstępie czasu od ukąszenia kleszcza, możemy podejrzewać u siebie boreliozę. Jeśli dodatkowo towarzyszy im rumień wędrujący, należy niezwłocznie udać się do lekarza. Zazwyczaj są to bowiem objawy jednoznacznie wskazujące na boreliozę. Chorobę tą można zdiagnozować poddając się dwuetapowym badaniom krwi oraz na podstawie badania płynu mózgowo-rdzeniowego. W większości przypadków boreliozę leczy się antybiotykami, a kuracja trwa od 2 do 4 tygodni.

Po leczeniu u chorych może utrzymywać się tzw. zespół poboreliozowy, tzn. występowanie objawów boreliozy, choć teksty na boreliozę wskazują na brak choroby. Zespół poboreliozowy leczy się farmakologicznie. Absolutnie nie można ignorować boreliozy, ponieważ może ona wywoływać groźne choroby, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów, stwardnienie rozsiane czy chorobę Hashimoto.